Περί φόβου

Ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας κατά την τελετή ενθρόνισης του 32ου προέδρου των Η.Π.Α., Franklin D. Roosevelt, στις 4 Μαρτίου 1933. Σε μια κομβική στιγμή της οικονομικής και πολιτικής ιστορίας του 20ου αιώνα.

The only thing we have to fear is fear itself—nameless, unreasoning, unjustified terror which paralyzes needed efforts to convert retreat into advance.

Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Ο αδιόρατος, παράλογος τρόμος, ο οποίος παραλύει τις δυνάμεις που απαιτούνται για να αναστραφεί η οπισθοδρόμηση και να γεννηθεί πρόοδος.

Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία εδώ ή να διαβάσετε το πλήρες κείμενο εδώ.

Η καθυπόταξη του φόβου, βέβαια, προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης...
Και θάρρος!

Ας θυμηθούν οι εμποράκοι του φόβου μερικές σκέψεις του Αριστοτέλη στην Τέχνη ρητορική (1383α):

τό τε γὰρ θάρσος τὸ ἐναντίον τῷ

<φόβῳ, καὶ τὸ θαρραλέον τῷ> φοβερῷ, ὥστε μετὰ φαντασίας ἡ ἐλπὶς τῶν σωτηρίων ὡς ἐγγὺς ὄντων, τῶν δὲ φοβερῶν <ὡς> ἢ μὴ ὄντων ἢ πόρρω ὄντων. ἔστι δὲ θαρραλέα τά τε δεινὰ πόρρω (20) ὄντα καὶ τὰ σωτήρια ἐγγύς, καὶ ἐπανορθώσεις ἂν ὦσι καὶ βοή- θειαι πολλαὶ ἢ μεγάλαι ἢ ἄμφω, καὶ μήτε ἠδικημένοι μήτε ἠδικηκότες ὦσιν, ἀνταγωνισταί τε ἢ μὴ ὦσιν ὅλως, ἢ μὴ ἔχωσιν δύναμιν, ἢ δύναμιν ἔχοντες ὦσι φίλοι ἢ πεποιηκότες εὖ ἢ πεπονθότες, ἢ ἂν πλείους ὦσιν οἷς ταὐτὰ συμφέρει, (25) ἢ κρείττους, ἢ ἄμφω. αὐτοὶ δ’ οὕτως ἔχοντες θαρραλέοι εἰσίν, ἂν πολλὰ κατωρθωκέναι οἴωνται καὶ μὴ πεπονθέναι, ἢ ἐὰν πολλάκις ἐληλυθότες εἰς τὰ δεινὰ καὶ διαπεφευγότες ὦσι• διχῶς γὰρ ἀπαθεῖς γίγνονται οἱ ἄνθρωποι, ἢ τῷ μὴ πεπειρᾶσθαι ἢ τῷ βοηθείας ἔχειν, ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ (30) θάλατταν κινδύνοις οἵ τε ἄπειροι χειμῶνος θαρροῦσι τὰ μέλλοντα καὶ οἱ βοηθείας ἔχοντες διὰ τὴν ἐμπειρίαν.

Η πηγή και η μετάφραση του παραπάνω αποσπάσματος είναι διαθέσιμα εδώ.

Μάλλον χρειαζόμαστε έναν Ρούζβελτ !