Περί φόβου

Ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας κατά την τελετή ενθρόνισης του 32ου προέδρου των Η.Π.Α., Franklin D. Roosevelt, στις 4 Μαρτίου 1933. Σε μια κομβική στιγμή της οικονομικής και πολιτικής ιστορίας του 20ου αιώνα.

The only thing we have to fear is fear itself—nameless, unreasoning, unjustified terror which paralyzes needed efforts to convert retreat into advance.

Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Ο αδιόρατος, παράλογος τρόμος, ο οποίος παραλύει τις δυνάμεις που απαιτούνται για να αναστραφεί η οπισθοδρόμηση και να γεννηθεί πρόοδος.

Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία εδώ ή να διαβάσετε το πλήρες κείμενο εδώ.

Η καθυπόταξη του φόβου, βέβαια, προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης...
Και θάρρος!

Ας θυμηθούν οι εμποράκοι του φόβου μερικές σκέψεις του Αριστοτέλη στην Τέχνη ρητορική (1383α):

τό τε γὰρ θάρσος τὸ ἐναντίον τῷ

<φόβῳ, καὶ τὸ θαρραλέον τῷ> φοβερῷ, ὥστε μετὰ φαντασίας ἡ ἐλπὶς τῶν σωτηρίων ὡς ἐγγὺς ὄντων, τῶν δὲ φοβερῶν <ὡς> ἢ μὴ ὄντων ἢ πόρρω ὄντων. ἔστι δὲ θαρραλέα τά τε δεινὰ πόρρω (20) ὄντα καὶ τὰ σωτήρια ἐγγύς, καὶ ἐπανορθώσεις ἂν ὦσι καὶ βοή- θειαι πολλαὶ ἢ μεγάλαι ἢ ἄμφω, καὶ μήτε ἠδικημένοι μήτε ἠδικηκότες ὦσιν, ἀνταγωνισταί τε ἢ μὴ ὦσιν ὅλως, ἢ μὴ ἔχωσιν δύναμιν, ἢ δύναμιν ἔχοντες ὦσι φίλοι ἢ πεποιηκότες εὖ ἢ πεπονθότες, ἢ ἂν πλείους ὦσιν οἷς ταὐτὰ συμφέρει, (25) ἢ κρείττους, ἢ ἄμφω. αὐτοὶ δ’ οὕτως ἔχοντες θαρραλέοι εἰσίν, ἂν πολλὰ κατωρθωκέναι οἴωνται καὶ μὴ πεπονθέναι, ἢ ἐὰν πολλάκις ἐληλυθότες εἰς τὰ δεινὰ καὶ διαπεφευγότες ὦσι• διχῶς γὰρ ἀπαθεῖς γίγνονται οἱ ἄνθρωποι, ἢ τῷ μὴ πεπειρᾶσθαι ἢ τῷ βοηθείας ἔχειν, ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ (30) θάλατταν κινδύνοις οἵ τε ἄπειροι χειμῶνος θαρροῦσι τὰ μέλλοντα καὶ οἱ βοηθείας ἔχοντες διὰ τὴν ἐμπειρίαν.

Η πηγή και η μετάφραση του παραπάνω αποσπάσματος είναι διαθέσιμα εδώ.

Μάλλον χρειαζόμαστε έναν Ρούζβελτ !

Έρχεται το τρένο

Είμαστε όλοι Γιαπωνέζοι

Υγιή αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που βιώνει μια ιστορική καταστροφή, παρά τις παθογένειές της...

Εκεί μάλλον δεν έχουν κανένα τσουνάμι «αγανακτισμένων»! Ή καμιά «γενιά του πολυτεχνείου»!

Είμαστε όλοι Γιαπωνέζοι... Είμαστε;

Ακολουθεί το σχετικό ρεπορτάζ του CNN και μια απόπειρα μετάφρασης του δημοσιευμένου στην ιστοσελίδα του CNN άρθρου.

Σε έναν στριμωγμένο χώρο ενός μικρού κτιρίου γραφείων τρεις συνταξιούχοι κάθονται καμπουριασμένοι μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους, με τα κινητά τους τηλέφωνα ανά χείρας. Μοιάζουν περισσότερο με επιτροπή διανομής συσσιτίου σε ηλικιωμένους της διπλανής γειτονιάς και όχι με τους συντονιστές μιας ομάδας 250 μελών που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μίας από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές της ιστορίας.

Αυτή ακριβώς είναι η ελπίδα του 72χρονου επικεφαλής του Σώματος Ειδικευμένων Βετεράνων, Yasuteru Yamada : να συμβάλει στην εκτόνωση της κρίσης στην πυρηνική εγκατάσταση της Fukushima Daiichi στην Ιαπωνία.

Το Σώμα Ειδικευμένων Βετεράνων αποτελείται αποκλειστικά από συνταξιούχους πάνω από 60 ετών. Τα μέλη του επιδιώκουν να δουλέψουν εθελοντικά στο μολυσμένο με ραδιενέργεια εργοστάσιο, καθώς υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία είναι λιγότερο επιβλαβής για τους ηλικιωμένους από ό,τι για τους νέους. 

«Πρέπει να δουλέψουμε εμείς αντί για αυτούς» λέει ο Yamada αναφερόμενος στους περίπου 1000 εργαζομένους του πυρηνικού εργοστασίου της Fukushima. «Ως ηλικιωμένοι είμαστε λιγότεροι ευαίσθητοι στην ακτινοβολία. Είμαστε εμείς που πρέπει να δουλέψουμε εκεί και όχι αυτοί!»