Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Σισύφειο άγος

Πηγή : http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=5966

Ελαιογραφία του Tiziano Vecellio
Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση
Παιδί του Αιόλου και της κόρης του Άτλαντα, Εναρέτης, ήταν και ο Σίσυφος, μυθικός βασιλιάς της Κορίνθου και ιδρυτής της Εφύρας (μετέπειτα Κορίνθου). Ήταν αυτός που καθιέρωσε τα Ίσθμια, ενώ φέρεται να σκοτώθηκε από το Θησέα. Ο Όμηρος τον χαρακτηρίζει ως τον σοφότερο και πονηρότερο των ανθρώπων. Κάθε πρωί πήγαινε σ’ ένα ψηλό βράχο, στον Ακροκόρινθο, και από εκεί αγνάντευε πέρα μακριά με το αετίσιο του μάτι, από το οποίο τίποτα δεν ξέφευγε. Γνώριζε μυστικά όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των θεών. Ο ποταμός Ασωπός, ζητώντας να του αποκαλύψει αν γνώριζε κάτι για την αρπαγή της κόρης του, Αίγινας, του προσέφερε μια αστείρευτη πηγή νερού, για να χορταίνει τη δίψα του στο ψηλό βουνό. Τότε ο Σίσυφος, ξεχνώντας τους ενδοιασμούς που είχε, του αποκάλυψε ότι την Αίγινα την είχε αρπάξει ο Δίας.

Ο Δίας, όμως, οργίστηκε και του έστειλε το Θάνατο, τον οποίο όμως κατάφερε να δέσει με χοντρές και σιδερένιες αλυσίδες στα Τάρταρα. Από τη μέρα εκείνη μέχρι και την ημέρα της αποδέσμευσής του από το θεό Άρη, λέγεται ότι κανένας στη γη δεν πέθαινε. Δημιουργήθηκε πρόβλημα υπερπληθυσμού και μια κατάσταση τόσο περίεργη, που ακόμη και φρικτά σακατεμένοι άνθρωποι και ζώα περιφέρονταν παντού σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Τότε, ο Άρης, ο μόνος από τους θεούς που είχε φιλικές σχέσεις με το Θάνατο, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα σε αυτή την κατάσταση. Όταν ο Σίσυφος οδηγήθηκε από τον Άρη στον Άδη, με τη βία, του ζήτησε μια τελευταία χάρη, την οποία ο ανύποπτος Θάνατος του επέτρεψε: να αποχαιρετίσει τη γυναίκα του.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Ο Jean Michel Jarre ζωντανά στο Μονακό

Ανοικτή συναυλία του Jean Michel Jarre στο πριγκιπάτο του Μονακό, την 1η Ιουλίου 2011...


Tracklist

- Countdown : http://www.youtube.com/watch?v=YQ0xyYknst0
- Chronologie 1 : http://www.youtube.com/watch?v=QgLAy9UzvO4
- Oxygene 2 : http://www.youtube.com/watch?v=zrdAyzk_H9Q
- Magnetic Fields 1 : http://www.youtube.com/watch?v=QrgkERxj9kw
- Equinoxe 5 : http://www.youtube.com/watch?v=ZRDNb0cav1A
- Rendez Vous 3 : http://www.youtube.com/watch?v=pN7SmFOOsas
- Magnetic Fields 2 : http://www.youtube.com/watch?v=fXJT6xTeiSI
- Souvenir of China : http://www.youtube.com/watch?v=T-B7e1CVGls
- Oxygene 4 : http://www.youtube.com/watch?v=jNnEOXI-rC0
- Oxygene 5 : http://www.youtube.com/watch?v=9SQ2V-A4JBI
- Theremin : http://www.youtube.com/watch?v=n-AqwI5yygA
- Equinoxe 4 : http://www.youtube.com/watch?v=clnD2V6lbxk
- Industrial Revolution 3 : http://www.youtube.com/watch?v=t_DeIVIfZnc
- Rendez Vous 2 : http://www.youtube.com/watch?v=AhHXFrbAMNE
- Vintage : http://www.youtube.com/watch?v=YjCNOZf6zGE
- Chronologie 2 : http://www.youtube.com/watch?v=aHYX7CUph8g
- Wagner's Bridal Chorus : http://www.youtube.com/watch?v=BsJyEW2PHtQ
- Chronologie 4 : http://www.youtube.com/watch?v=S9PUbAQZmu8
- Calypso 3 : http://www.youtube.com/watch?v=C8UE01TUK_Q
- Rendez Vous 4 : http://www.youtube.com/watch?v=GFEPa-YrBdI
- Vintage (reprise) : http://www.youtube.com/watch?v=Zp27RNKhvQw

Fairlight Productions
©2011

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Τέλος εποχής : άτακτη υποχώρηση...

Hat Tip @ Λίλα Γκ.

Αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης  η τελική πρόταση του υπουργείου για την Αναδιάταξη των Μονάδων του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Ας προσπαθήσω να προσπεράσω την προσωπική συναισθηματική φόρτιση από την πρόταση «μεταφοράς» της Κλινικής (μετεγκατάσταση θα εννοούν...), στην οποία είχα την τιμή να εργαστώ αφιλοκερδώς, ως επιστημονικός συνεργάτης, να εκπονήσω την διδακτορική μου διατριβή και να εξασκώ μέχρι σήμερα, και για βραχύ ακόμα διάστημα, την ειδικότητά μου!

Η ανάγκη ριζικής αναθεώρησης της δομής και της λειτουργίας του συστήματος υγείας ήταν αδήριτη και επιτακτική εδώ και καιρό.

Η συγκεκριμένη πρόταση σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για το δημόσιο σύστημα υγείας.

Ωστόσο, πολύ φοβάμαι ότι οι όροι κάτω από τους οποίους δομείται η συγκεκριμένη πρόταση, υπό καθεστώς πανικού, συνιστούν άτακτη υποχώρηση...

Υ.Γ. 1 : Δύο άνθρωποι που έδωσαν την ψυχή τους, με προσωπικό αγώνα και θυσίες, για την ποιοτική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας καταθέτουν την γνώμη τους ( σχόλια με αριθμό 55 και 60 στο κάτω μέρος της σελίδας)...

Υ.Γ. 2 : Ρίχνοντας μια ματιά στα σχόλια των αναγνωστών, στην ίδια ιστοσελίδα, έπεσα απροσδόκητα πάνω σε δύο γνωστά και αγαπητά ονόματα γιατρών, από την θητεία μου, ως αγροτικού γιατρού, στο Κ.Υ. Προσοτσάνης : του κ. Άρη Χ. και της κ. Γκράτσια Ξ. ! Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ, πάνε 8 χρόνια από τότε !!! Ειλικρινά χάρηκα πολύ, γιατί μου ξύπνησαν γλυκιές αναμνήσεις ! Ελπίζω να λάβουν το μήνυμά μου και τους θερμούς χαιρετισμούς μου !

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Περί φόβου

Ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας κατά την τελετή ενθρόνισης του 32ου προέδρου των Η.Π.Α., Franklin D. Roosevelt, στις 4 Μαρτίου 1933. Σε μια κομβική στιγμή της οικονομικής και πολιτικής ιστορίας του 20ου αιώνα.
The only thing we have to fear is fear itself—nameless, unreasoning, unjustified terror which paralyzes needed efforts to convert retreat into advance.

Το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Ο αδιόρατος, παράλογος τρόμος, ο οποίος παραλύει τις δυνάμεις που απαιτούνται για να αναστραφεί η οπισθοδρόμηση και να γεννηθεί πρόοδος.
Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία εδώ ή να διαβάσετε το πλήρες κείμενο εδώ.

Η καθυπόταξη του φόβου, βέβαια, προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης...
Και θάρρος!

Ας θυμηθούν οι εμποράκοι του φόβου μερικές σκέψεις του Αριστοτέλη στην Τέχνη ρητορική (1383α):
τό τε γὰρ θάρσος τὸ ἐναντίον τῷ
<φόβῳ, καὶ τὸ θαρραλέον τῷ> φοβερῷ, ὥστε μετὰ φαντασίας ἡ ἐλπὶς τῶν σωτηρίων ὡς ἐγγὺς ὄντων, τῶν δὲ φοβερῶν <ὡς> ἢ μὴ ὄντων ἢ πόρρω ὄντων. ἔστι δὲ θαρραλέα τά τε δεινὰ πόρρω (20) ὄντα καὶ τὰ σωτήρια ἐγγύς, καὶ ἐπανορθώσεις ἂν ὦσι καὶ βοή- θειαι πολλαὶ ἢ μεγάλαι ἢ ἄμφω, καὶ μήτε ἠδικημένοι μήτε ἠδικηκότες ὦσιν, ἀνταγωνισταί τε ἢ μὴ ὦσιν ὅλως, ἢ μὴ ἔχωσιν δύναμιν, ἢ δύναμιν ἔχοντες ὦσι φίλοι ἢ πεποιηκότες εὖ ἢ πεπονθότες, ἢ ἂν πλείους ὦσιν οἷς ταὐτὰ συμφέρει, (25) ἢ κρείττους, ἢ ἄμφω. αὐτοὶ δ’ οὕτως ἔχοντες θαρραλέοι εἰσίν, ἂν πολλὰ κατωρθωκέναι οἴωνται καὶ μὴ πεπονθέναι, ἢ ἐὰν πολλάκις ἐληλυθότες εἰς τὰ δεινὰ καὶ διαπεφευγότες ὦσι• διχῶς γὰρ ἀπαθεῖς γίγνονται οἱ ἄνθρωποι, ἢ τῷ μὴ πεπειρᾶσθαι ἢ τῷ βοηθείας ἔχειν, ὥσπερ ἐν τοῖς κατὰ (30) θάλατταν κινδύνοις οἵ τε ἄπειροι χειμῶνος θαρροῦσι τὰ μέλλοντα καὶ οἱ βοηθείας ἔχοντες διὰ τὴν ἐμπειρίαν.


Η πηγή και η μετάφραση του παραπάνω αποσπάσματος είναι διαθέσιμα εδώ.

Μάλλον χρειαζόμαστε έναν Ρούζβελτ !

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Είμαστε όλοι Γιαπωνέζοι

Υγιή αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που βιώνει μια ιστορική καταστροφή, παρά τις παθογένειές της...

Εκεί μάλλον δεν έχουν κανένα τσουνάμι «αγανακτισμένων»! Ή καμιά «γενιά του πολυτεχνείου»!

Είμαστε όλοι Γιαπωνέζοι... Είμαστε;

Ακολουθεί το σχετικό ρεπορτάζ του CNN και μια απόπειρα μετάφρασης του δημοσιευμένου στην ιστοσελίδα του CNN άρθρου.



Σε έναν στριμωγμένο χώρο ενός μικρού κτιρίου γραφείων τρεις συνταξιούχοι κάθονται καμπουριασμένοι μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών τους, με τα κινητά τους τηλέφωνα ανά χείρας. Μοιάζουν περισσότερο με επιτροπή διανομής συσσιτίου σε ηλικιωμένους της διπλανής γειτονιάς και όχι με τους συντονιστές μιας ομάδας 250 μελών που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μίας από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές της ιστορίας.
Αυτή ακριβώς είναι η ελπίδα του 72χρονου επικεφαλής του Σώματος Ειδικευμένων Βετεράνων, Yasuteru Yamada : να συμβάλει στην εκτόνωση της κρίσης στην πυρηνική εγκατάσταση της Fukushima Daiichi στην Ιαπωνία.
Το Σώμα Ειδικευμένων Βετεράνων αποτελείται αποκλειστικά από συνταξιούχους πάνω από 60 ετών. Τα μέλη του επιδιώκουν να δουλέψουν εθελοντικά στο μολυσμένο με ραδιενέργεια εργοστάσιο, καθώς υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία είναι λιγότερο επιβλαβής για τους ηλικιωμένους από ό,τι για τους νέους. 
«Πρέπει να δουλέψουμε εμείς αντί για αυτούς» λέει ο Yamada αναφερόμενος στους περίπου 1000 εργαζομένους του πυρηνικού εργοστασίου της Fukushima. «Ως ηλικιωμένοι είμαστε λιγότεροι ευαίσθητοι στην ακτινοβολία. Είμαστε εμείς που πρέπει να δουλέψουμε εκεί και όχι αυτοί!»

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

31η Μαΐου : Παγκόσμια Ημέρα κατά του καπνίσματος

Πηγές : Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία, Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, U.S. Centers for Disease Control and Prevention



Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση
Επιδημιολογικά στοιχεία για το κάπνισμα καθώς και μέτρα για τον περιορισμό του αναφέρονται συνοπτικά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Οι βλαβερές συνέπειες που σχετίζονται αιτιολογικά με το κάπνισμα καθώς και με το παθητικό κάπνισμα φαίνονται συνοπτικά στην διπλανή εικόνα. Οι μηχανισμοί με τους οποίους το κάπνισμα ασκεί τις βλαπτικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό περιγράφονται σε αναφορά του 2010. ( περίληψη , πλήρης αναφορά )


Το σχετικό έντυπο της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας !

Ενδιαφέροντα επιγραμματικά στοιχεία για το κάπνισμα στις γυναίκες !

Ο μύθος των "light" τσιγάρων !

Οδηγός για την διακοπή του καπνίσματος !

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Η πόλις εάλω : 29 Μαΐου 1453

Με αφορμή την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, μπορείτε να παρακολουθήσετε το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του National Geographic, διάρκειας περίπου μιας ώρας, σε 6 μέρη:



Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Das Boot...



Το παραπάνω μουσικό απόσπασμα προέρχεται από την ταινία Das Boot του Wolfgang Petersen (1981).

Ακούστε το πλήρες soundtrack της ταινίας από τον Klaus Doldinger!
Δείτε την ταινία με αγγλική μεταγλώττιση στο director's cut (1997) !

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ένας οργανισμός στα σπάργανα

Στο νόμο 3918 ( ΦΕΚ A’ 31 - 02.03.2011 ) με τον γενικό τίτλο «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις» ορίζεται η σύσταση του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) ως Ν.Π.Δ.Δ. Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. θα αρχίσει τη λειτουργία του ένα εξάμηνο μετά τη δημοσίευση του συγκεκριμένου νόμου.
Download σε μορφή pdf


Στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. μεταφέρονται και εντάσσονται ως υπηρεσίες, αρμοδιότητες και προσωπικό ο Κλάδος Υγείας του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων−Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ−ΕΤΑΜ), οι Κλάδοι Υγείας του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) και του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) και ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου (ΟΠΑΔ).

Τα κριτήρια και οι όροι σύναψης συμβάσεων για την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης από τους φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων των συμβεβλημένων ιατρών, θα οριστούν σε δεύτερο χρόνο από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Επίσης, οι όροι, η διαδικασία και το χρονικό διάστημα της παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας θα καθοριστούν με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Με την ίδια διαδικασία θα καθοριστεί η αποζημίωση των ιατρών, οι οποίοι είναι συμβεβλημένοι με το ΙΚΑ, τον ΟΑΕΕ και τον ΟΠΑΔ, καθώς και των ιδιωτών ιατρών που θα ενταχθούν στο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Στον ίδιο νόμο καθορίζονται με λεπτομέρειες ο τρόπος σύστασης, οι αρμοδιότητες και η λειτουργία του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και η διοικητική οργάνωση του νέου οργανισμού.

Αποτελεί μια μόνιμα αναπάντητη απορία ενός αδαούς περί τη νομική επιστήμη, όπως ο υπογράφων, πώς οι πιο κομβικές διατάξεις δεν ορίζονται από νόμους αλλά από υπουργικές αποφάσεις. Γιατί, μάλλον, η επιτυχία ή η αποτυχία του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. σε βάθος χρόνου εξαρτάται, όχι από τη στελέχωση του διοικητικού του συμβουλίου αλλά από τον πυρήνα του έργου του, δηλαδή από την διαδικασία παροχής υπηρεσιών υγείας. Η ένσταση έγκειται στην υποψία ότι η νομοθετική εξουσία ουσιαστικά ασκείται από την εκτελεκτική εξουσία! Αλλά, πάλι, αυτά μπορεί να είναι αμπελοφιλοσοφίες ενός αδαούς με τα νομικά!

Προσωπική άποψη είναι ότι ο νέος οργανισμός για να είναι βιώσιμος και δίκαιος θα πρέπει να στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες :

Ίσα δικαιώματα στην υγεία για τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων.
Ελεύθερη επιλογή ιατρού από τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων.


Ο πρώτος άξονας μπορεί να ακούγεται αυτονόητος, όμως καταστρατηγείται μέχρι και σήμερα. Θα πρέπει να καταργηθεί η διάκριση σε ευγενή και μη ταμεία, σε προνομιούχους και μη ασφαλισμένους. Πολύ περισσότερο, επειδή η διάκριση αυτή γίνεται με κριτήρια που μικρή συνάφεια έχουν με την αξιοκρατία, την διαφάνεια και κυρίως με την δικαιοσύνη.

Ο δεύτερος άξονας δεν εφαρμόζεται ούτε αυτός σήμερα. Ο κάθε ασφαλισμένος ανεξαρτήτως ταμείου θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον ιατρό του. Όχι αυτόν που του υποδεικνύει το ταμείο του. Γιατί και εδώ η διαδικασία σύμβασης ιατρών και μονάδων υγείας με τους ασφαλιστικούς φορείς δεν διέπεται πάντα από αξιοκρατία και διαφάνεια. Δεν είναι νοοτροπίες του 21ου αιώνα ο τεχνητός διαχωρισμός των ιατρών σε προνομιούχους και μη, των μονάδων υγείας σε επιδοτούμενες και αποκλεισμένες. Η ελεύθερη επιλογή από τον κάθε ασθενή είναι ένα αποστερημένο, ένα κλεμμένο δικαίωμά του στο όνομα μιας περίθαλψης ισοπεδωτικής, χαμηλής ποιότητας και μεγάλων απωλειών.

Μπορεί, επομένως, οι δύο αυτοί άξονες να ακούγονται αυτονόητοι ή κούφια συνθήματα.
Σήμερα, όμως, έχουν εκλείψει.
Προάγουν την δικαιοσύνη και την διαφάνεια.
Είναι μηδενικού κόστους, ίσως και αρνητικού κόστους, επειδή υπόσχονται τη μείωση των ύποπτων συνδιαλλαγών.
Και είναι άμεσα εφαρμοστέοι, ως προϋποθέσεις βιωσιμότητας του εκκολαπτόμενου οργανισμού υγείας :

Ίσα δικαιώματα στην υγεία για τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων.
Ελεύθερη επιλογή ιατρού από τους ασφαλισμένους όλων των ταμείων.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Αναθεωρημένο νομικό πλαίσιο συστήματος υγείας

Νόμος 3918 ( ΦΕΚ A’ 31 - 02.03.2011 ) : «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις»

Κοινή υπουργική απόφαση Αριθμ. Φ 40021/οικ. 4856/397 ( ΦΕΚ Β’ 478 - 29.03.2011 ) : «Όροι και προϋποθέσεις παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ−ΕΤΑΜ από τους ιατρούς του Ο.Π.Α.Δ. και του Ο.Α.Ε.Ε.»

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Πώς αρχίζει ένας καβγάς!

Κάποια Χριστούγεννα αγόρασα στην πεθερά μου για δώρο έναν τάφο σε ένα ωραίο νεκροταφείο.

Τον επόμενο χρόνο δεν της αγόρασα δώρο.

Όταν με ρώτησε γιατί, της είπα:

- Ε, μα δεν χρησιμοποίησες ακόμα το δώρο που σου έκανα πέρσι!

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

--------------------------------------------------------------------------

Η γυναίκα μου και εγώ βλέπαμε το Ποιός Θέλει Να Γίνει Εκατομμυριούχος, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας.

Γύρισα και την ρωτάω:

- Θέλεις να κάνουμε σεξ;

- Όχι, απαντά η γυναίκα μου.

- Είναι αυτή η τελική σου απάντηση;

- Ναι.

- Τότε θα ήθελα να πάρω το τηλέφωνο...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

---------------------------------------------------------------------------

Βγήκαμε με την γυναίκα μου για φαγητό.

Ο σερβιτόρος, για κάποιο λόγο, πήρε πρώτα την δική μου παραγγελία.

- Θα πάρω την μοσχαρίσια μπριζόλα. Λίγο ψημένη, να έχει μέσα αίμα.

- Δεν ανησυχείτε για την τρελή αγελάδα;

- Μπα, μπορεί να παραγγείλει μόνη της...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

---------------------------------------------------------------------------

Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε πάει στην συνάντηση των παλιών συμμαθητών του σχολείου της. Η γυναίκα μου κοίταζε έναν μεθυσμένο να πίνει μόνος του στο διπλανό τραπέζι.

- Τον ξέρεις; την ρώτησα.

- Ναι. Τα είχαμε παλιά. Έμαθα ότι άρχισε το ποτό μόλις χωρίσαμε και δεν τον έχει δει κανείς ξεμέθυστο από τότε.

- Θεέ μου, είπα. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο εορτασμός θα κράταγε τόσα χρόνια;

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

---------------------------------------------------------------------------

Όταν χάλασε το μηχάνημα κουρέματος του γκαζόν η γυναίκα μου άρχισε να μου ζητάω να το φτιάξω.

Γυρίζοντας μια μέρα από την δουλειά είδα ότι η γυναίκα μου είχε έναν έξυπνο τρόπο να μου δείξει την αναγκαιότητα για επισκευή.

Ήταν ξαπλωμένη στο γκαζόν και έκοβε το γρασίδι με ένα ψαλίδι νυχιών.

Την κοίταζα σιωπηλός για λίγο και μετά μπήκα στο σπίτι και της έφερα μια οδοντόβουρτσα και της είπα:

- Όταν τελειώσεις με το γρασίδι μπορείς να σκουπίσεις και την είσοδο;

Οι γιατροί λένε ότι θα ξαναπερπατήσω, αλλά πάντα θα κουτσαίνω λίγο.

---------------------------------------------------------------------------

Η γυναίκα μου κάθισε δίπλα μου όπως έκανα ζάπινγκ.

- Τί έχει στην τηλεόραση; με ρώτησε.

- Σκόνη.

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

---------------------------------------------------------------------------

Το Σάββατο πρωί σηκώθηκα νωρίς, ντύθηκα ήσυχα, έφτιαξα το πρωινό μου και πήγα στο γκαράζ.

Έδεσα την βάρκα στο φορτηγάκι, και έκανα να βγώ από γκαράζ όταν διαπίστωσα ότι έβρεχε καταρρακτωδώς.

Πήγα πίσω στο σπίτι, ξεντύθηκα ήσυχα και ξαναξάπλωσα στο κρεβάτι.

Αγκάλιασα την γυναίκα μου, τώρα με διαφορετικές προσδοκίες από την μέρα, και της ψιθύρισα:

- Έξω βρέχει καταρρακτωδώς!

Και η γυναίκα μου απάντησε:

- Και το πιστεύεις ότι ο άνδρας μου είναι έξω με αυτόν τον καιρό;

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

---------------------------------------------------------------------------

Η γυναίκα μου στεκόνταν γυμνή μπροστά στον καθρέφτη και μου λέει:

- Αισθάνομαι χάλια. Δείχνω γριά, χοντρή και άσχημη. Πές μου κάτι θετικό.

Και της απάντησα:

- Η όρασή σου όμως είναι τέλεια...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η φυματίωση «ζει» ανάμεσά μας !

Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Η φυματίωση εξακολουθεί να «ζει» ανάμεσά μας και να απειλεί την ανθρωπότητα. Ο αντιφυματικός αγώνας στην Ελλάδα έχει παραμεληθεί, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας περιλαμβάνεται μεταξύ των τριών βαλκανικών με τα υψηλότερα ποσοστά πολυανθεκτικής φυματίωσης, επεσήμανε ο καθηγητής Πνευμονολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) και πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Πνευμονοπαθειών και Επαγγελματικών Παθήσεων Θώρακος, Κωνσταντίνος Ζαρογουλίδης.


Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση
Αφορμή αποτέλεσε η 24η Μαρτίου, διακηρυγμένη ως παγκόσμια ημέρα κατά της φυματίωσης από τη Διεθνή Ένωση κατά της Φυματίωσης και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η σημερινή ημέρα έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι παρά τα μέσα που διαθέτει η ιατρική επιστήμη, η φυματίωση μετά το 1985 παρουσιάζεται και πάλι απειλητική, εξαιτίας της ανθεκτικότητας του μικροβίου, αλλά και της εξάπλωσης του ιού του AIDS. Περιοχές με σοβαρό πρόβλημα φυματίωσης είναι η Αφρική, η Ασία, η Νότιος Αφρική και πολλές περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης. Εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν την ζωή τους κάθε χρόνο από φυματίωση. Οι θάνατοι από φυματίωση κατά το 2009 υπολογίστηκαν σε 1.700.000 παγκοσμίως. Περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού, το οποίο αντιστοιχεί σε 1.900.000.000 ανθρώπους, έχει μολυνθεί με το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης.

To Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.) έχει εκδόσει πρόσφατα έναν οδηγό για το κοινό με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων με αντικείμενο την φυματίωση.

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη συνεχή και ανησυχητική αύξηση της πολυανθεκτικής στη θεραπεία φυματίωσης, όπως και της εξαιρετικά πολυανθεκτικής φυματίωσης.


Να σημειωθεί ότι στο 4ο Εθνικό Συμπόσιο Φυματίωσης, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, επισημάνθηκε ότι στην πολυανθεκτική φυματίωση πρωταγωνιστούν παγκοσμίως οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ενώ η Ελλάδα, ως χώρα υποδοχής οικονομικών μεταναστών και προσφύγων, κατέχει το δυσάρεστο προνόμιο να περιλαμβάνεται στον πρόσφατο χάρτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ανάμεσα στις χώρες με μεγάλα ποσοστά πολυανθεκτικής φυματίωσης.

Οι επιστήμονες που μετείχαν στο Συμπόσιο τόνισαν ότι χρειάζεται άμεση ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων φορέων, ώστε να προωθηθούν άμεσες λύσεις, καθώς οι τεράστιες πρόοδοι της επιστήμης δεν στάθηκαν ικανοί παράγοντες για την εξολόθρευση της φυματίωσης και το πρόβλημα, ακόμα και σήμερα, παραμένει σοβαρό και ανοιχτό. Παράλληλα, υπογράμμισαν ότι, αν δεν αντιμετωπιστεί μέσα στην επόμενη 20ετία, θα μολυνθούν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι και 35 εκατομμύρια θα πεθάνουν.

Παραμελημένος ο αντιφυματικός αγώνας στην Ελλάδα

«Ο αντιφυματικός αγώνας στη χώρα μας έχει παραμεληθεί, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχει πλήρης αποδιοργάνωση του Πρότυπου Αντιφυματικού Ιατρείου, το οποίο λειτουργεί χωρίς γιατρό, με δύο μόνο νοσοκόμες, στην οδό Ολύμπου, στη Θεσσαλονίκη. Αποτέλεσμα αυτού είναι η παραμέληση του αντιφυματικού εμβολιασμού στα σχολεία και της ανίχνευσης και παρακολούθησης της νόσου σε ευπαθείς ομάδες» πρόσθεσε ο κ. Ζαρογουλίδης.

Ο κ. Ζαρογουλίδης υπογράμμισε, ακόμη, ότι η Θεσσαλονίκη και ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα στερούνται ειδικής μονάδας νοσηλείας πολυανθεκτικής φυματίωσης για τη μακροχρόνια απομόνωση και ειδική νοσηλευτική αντιμετώπιση των ασθενών αυτών.

Πειραματικό εμβόλιο κατά της φυματίωσης

Ένα νέο πειραματικό εμβόλιο κατά της φυματίωσης, το Η56, το οποίο θα μπορεί να ελέγξει την επανεργοποίηση της νόσου, έχει αναπτύξει πρόσφατα ομάδα Δανών επιστημόνων. Όπως εξηγεί ο κ. Ζαρογουλίδης, στόχος του νέου εμβολίου είναι να προσφέρει μεγαλύτερο ποσοστό κάλυψης και διαχρονική προστασία. Να σημειωθεί ότι το εμβόλιο BCG, που χρησιμοποιείται σήμερα, προσφέρει κάλυψη σε ποσοστά 50%-70%, ενώ η διάρκεια προστασίας κυμαίνεται από 5 έως 10 χρόνια. Δεν προστατεύει τους ενήλικες από την πνευμονική φυματίωση και συνεπώς δεν παρεμβαίνει στην εξάπλωση της νόσου. Στα παιδιά με λανθάνουσα φυματίωση δεν παρέχει προστατευτική κάλυψη και παρεμποδίζει τη διάγνωση. Ένα πρόσθετο μειονέκτημα του εμβολίου BCG είναι ότι δεν μπορεί να χορηγηθεί σε άτομα με έκπτωση του ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Μήπως η Ελλάδα χτυπήθηκε με πυρηνικά;

Μια νότα αισιοδοξίας, μια πρόταση για μια θετική θεώρηση της πραγματικότητας από μια πένα με ταλέντο...
Where did Greece go? I couldn’t find it on the map of the world this morning. I have a globe and I spun it around. No Greece. I opened up the newspaper. Read it cover to cover. No Greece. I tried calling some friends over there. But I couldn’t even remember their names or their numbers. Its as if they never existed.

I vaguely remember back last May. It was another world. I was moving from Manhattan to a place in the country, right by the Hudson River, so I can relax a little bit more. Not get so stressed. Greece was getting to me back then. It was in the headlines every day.

“The Greece Contagion.” Nouriel Roubini (or some Roubini-like pundit) said the “debt contagion” was going to spread across Europe. Spread across the Atlantic (they have boats for this sort of thing), and topple every state into bankruptcy, every small town and village, every little mom and pop bank, and even some of the bigger ones.

Everyone was scared. The media and the pundits fed us panic and fear every day. We were little children eating out of their hands. I sold some stocks. I had to. I was scared. Greece maybe caused the “flash crash” as well. The world was falling apart.

Η συνέχεια του άρθρου βρίσκεται εδώ...
Next time someone yells “boo”, tell them it’s short for “beautiful”.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Πρόληψη του άσθματος : η υπόθεση της υγιεινής

Πηγή : The New England Journal of Medicine

Πρόσφατη εργασία υποστηρίζει ότι παιδιά που μεγαλώνουν σε αγροτικό περιβάλλον έρχονται σε επαφή με μεγαλύτερο αριθμό μικροοργανισμών και εμφανίζουν μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης άσθματος.

Τα ευρήματα της μελέτης ενισχύουν την υπόθεση της υγιεινής, σύμφωνα με την οποία η μειωμένη έκθεση, κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, σε λοιμώδεις παράγοντες, συμβιωτικούς μικροοργανισμούς (όπως οι μικροοργανισμοί της εντερικής χλωρίδας και τα προβιοτικά) και παράσιτα αναστέλλει την φυσιολογική ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος και, επομένως, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αλλεργικών νοσημάτων.

Η εργασία συμπεριέλαβε περισσότερα από 16.500 παιδιά του δημοτικού σχολείου και διενεργήθηκε στην Γερμανία. Εγινε σύγκριση μεταξύ παιδιών που διαβιούν σε αγροτικές περιοχές και παιδιών που μεγαλώνουν σε αστικό περιβάλλον, ως προς την συχνότητα εμφάνισης άσθματος ή ατοπίας (αλλεργίας) και ως προς την ποικιλία των μικροοργανισμών στο οικιακό τους περιβάλλον.

Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά των αγροτικών περιοχών έρχονται σε επαφή με μεγαλύτερο αριθμό διαφορετικών μικροοργανισμών, όπως εκτιμήθηκε με διαφορετικές τεχνικές, σε δύο ξεχωριστές μελέτες. Ωστόσο, τα ίδια παιδιά έχουν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν άσθμα ή άλλο αλλεργικό νόσημα. Επομένως, στα παιδιά υπάρχει αντίστροφη σχέση μεταξύ του κινδύνου άσθματος και της ποικιλίας των μικροοργανισμών με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

Οι συγγραφείς της εργασίας προσπαθούν να αποσαφηνίσουν τον μηχανισμό με τον οποίο η επαφή με μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών συμβάλλει στην προφύλαξη έναντι της εμφάνισης άσθματος. Υποστηρίζουν ότι οι μικροοργανισμοί ενεργοποιούν την φυσική (μη ειδική) ανοσία, η οποία θεωρείται παλαιότερος, εξελικτικά, αμυντικός μηχανισμός σε σχέση με την ειδική ανοσία. Κι αυτό γιατί απαντάται σε κατώτερους εξελικτικά οργανισμούς και οδηγεί σε ανοσιακή απάντηση η οποία είναι τυποποιημένη ανεξαρτήτως ερεθίσματος και όχι εξατομικευμένη (generic) και η οποία είναι μεν άμεση αλλά δεν προσφέρει μακροχρόνια προστασία.

Η ενεργοποίηση των κυττάρων της φυσικής (μη ειδικής) ανοσίας γίνεται μέσω πρωτεινών της κυτταρικής τους μεβράνης, που λέγονται Pattern Recognition Receptors, όπως είναι οι Τoll-like Receptors. Η ενεργοποίηση τέτοιων πρωτεινικών υποδοχέων βρέθηκε σε παιδιά μεγαλωμένα σε αγροτικό περιβάλλον. Οταν μια τέτοια ενεργοποίηση γίνεται από πολλούς μικροοργανισμούς επάγονται τα ρυθμιστικά (κατασταλτικά) Τ λεμφοκύτταρα (regulatory T cells, Treg) και τα τύπου 1 βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα (type 1 helper T cells, Th1), ενώ καταστέλλεται η παραγωγή των τύπου 2 βοηθητικών Τ λεμφοκυττάρων (type 2 helper T cells, Th2). Αυτό το ανοσολογικό προφίλ προφυλάσσει έναντι της εμφάνισης άσθματος, κατά το οποίο κυριαρχεί η Th2 φλεγμονή.

Μια εναλλακτική ερμηνεία της υπόθεσης υγιεινής έγκειται στο επίπεδο του επιθηλίου των μικρών βρόγχων. Συγκεκριμένα, η επαφή με μια μεγάλη ποικιλία μικροοργανισμών κατά την πρώτη παιδική ηλικία εικάζεται ότι μειώνει τον κίνδυνο αποικισμού των κατώτερων αεροφόρων οδών με βλαβερά μικρόβια και μύκητες. Ενας τέτοιος αποκισμός συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο πρόκλησης άσθματος κατά την όψιμη παιδική, εφηβική και ενήλικο ζωή.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Πηγή : εφημερίδα Ελευθεροτυπία

Ένα άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για το νέο έτος… 1896 με τον τίτλο "Οιωνός"! Δημοσιεύθηκε πριν 114 χρόνια, την 1η Ιανουαρίου 1986, στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”. Σημειώνεται ότι όταν γράφηκε το άρθρο αυτό, η πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν πολύ κακή. Είχε προηγηθεί το 1893, όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης ομολόγησε δημοσίως: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Βεβαίως το 1896 ήταν το έτος των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων και της νίκης του Σπύρου Λούη. Το 1897 είχαμε τον ατυχή πόλεμο μέ την Τουρκία, ενώ αμέσως μετά επεβλήθη στην Ελλάδα διεθνής οικονομικός έλεγχος.
Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίων: Εις οιωνός άριστος!...Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;

Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;

Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Και σήμερον, νέον έτος έρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα.

Μόνον ο λαός λέγει "Κάθε πέρσυ και καλλίτερα"

Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον!

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Έκθεση σε ραδιενέργεια : κατευθυντήριες οδηγίες

Download σε μορφή pdf

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (World Health Organization) σε συνεργασία με τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency) εξέδωσαν το 2005 κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με την ιατρική αντιμετώπιση επείγουσων καταστάσεων με έκθεση σε ραδιενέργεια.

Απευθύνονται στο ιατρικό και παραιατρικό προσωπικό και στα μέλη των ομάδων ασφαλείας των πυρηνικών εγκαταστάσεων. Αφορούν την αντιμετώπιση στον τόπο του ατυχήματος, στο προνοσοκομειακό και στο νοσοκομειακό επίπεδο, αλλά και σε όψιμο χρόνο (1-2 μήνες μετά από το συμβάν).



Έκθεση σε ραδιενέργεια : ερωτήσεις και απαντήσεις

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δημοσίευσε στις 17 Μαρτίου 2011 ένα συνοπτικό οδηγό, με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, σχετικά με την έκθεση σε ραδιενεργό ακτινοβολία.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Φόρος τιμής στον ιαπωνικό πολιτισμό...

Ως συμπαράσταση και με βαθύ σεβασμό προς τον ιαπωνικό πολιτισμό ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο από μία κορυφαία μορφή της σύγχρονης λογοτεχνίας...

Τον Χαρούκι Μουρακάμι με Το Κουρδιστό Πουλί (The Wind-Up Bird Chronicle)

Κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Θάνατος από επιμήκυνση!

Hat tip @ Γιώργο Κ.

Η κρίση της μικροδιαφθοράς

Πηγή : Διεθνής Διαφάνεια-ΕλλάςΕθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα 2010

Η φετινή Εθνική Έρευνα για τη Διαφθορά στην Ελλάδα για το 2010, η οποία παρουσιάστηκε από τον Πρόεδρο της Διεθνούς Διαφάνειας-Ελλάδας κ. Κώστα Μπακούρη και τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας Public Issue κ. Γιάννη Μαυρή, εντοπίζει αξιοσημείωτη μεταβολή της έκτασης της συνολικής διαφθοράς, η οποία απεικονίζεται τόσο στα ποσοστά των αναφερόμενων περιστατικών διαφθοράς στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (από 13,4% που ήταν το 2009 σε 10,4% για το 2010) όσο και στο εκτιμώμενο μέγεθος της συνολικής διαφθοράς (632 εκατομμύρια ευρώ, για το 2010 έναντι 787 εκατομμύριων ευρώ για το 2009). Η ευρύτερη οικονομική κρίση αναπόφευκτα χτυπάει και το μέτωπο της μικρο-διαφθοράς.

Ως προς την κατάταξη των πιο διεφθαρμένων δημοσίων υπηρεσιών, τα Νοσοκομεία συνεχίζουν να βρίσκονται στην κορυφή της λίστας, ενώ παρατηρείται ανατροπή στη δεύτερη θέση, με τις Εφορίες να ξεπερνούν τις Πολεοδομίες. Η ευρύτερη κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με την περαίωση και τη ρύθμιση των ημι-υπαίθριων μπορούν να εξηγήσουν την ανατροπή αυτή.

Σύμφωνα με το φετινό τιμοκατάλογο της διαφθοράς, ξοδεύονται από €150 έως €7.500 για μια εγχειρητική επέμβαση, ενώ το ποσό για τον έλεγχο ή κλείσιμο βιβλίων στις Εφορίες κυμαίνεται από €300 - €15.000.

Στον ιδιωτικό τομέα πρωτοστατούν και πάλι οι υπηρεσίες υγείας και οι δικηγόροι, ενώ σημαντική μείωση περιστατικών διαφθοράς εντοπίζεται στον τραπεζικό τομέα (4,9% για το 2010 έναντι του 10,8% για το 2009).

Είσαι εξυπνότερος από ένα χιμπατζή;


Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Η αποκαθήλωση των ανταγωνιστών των υποδοχέων ενδοθηλίνης στην συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια

Πηγή : European Respiratory Journal

Η ενεργοποίηση του συστήματος της ενδοθηλίνης θεωρείται τμήμα της απάντησης του νευροενδοκρινικού συστήματος στην συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Η ενδοθηλίνη παράγεται από τα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων και έχει αγγειοσυσπαστικές ιδιότητες. Τα αυξημένα επίπεδα ενδοθηλίνης σχετίζονται με την αναδιαμόρφωση του μυοκαρδίου (cardiac remodelling), την τοξική δράση επί του μυοκαρδίου, την ελάττωση της αιμάτωσης των στεφανιαίων αγγείων και την επιδείνωση της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας.

Με σκοπό την παρέμβαση στο σύστημα της ενδοθηλίνης έχουν αναπτυχθεί φαρμακευτικοί παράγοντες που ασκούν ανταγωνιστική δράση στους υποδοχείς της ενδοθηλίνης (endothelin receptor antagonists , ERAs).  O πιο γνωστός ERA είναι το bosentan, ένας μη εκλεκτικός ανταγωνιστής των υποδοχέων της ενδοθηλίνης. Οι ERAs έχουν τεκμηρωμένα θέση στην αντιμετώπιση της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης.

Οι Jiang και συνεργάτες μελέτησαν τη δράση του bosentan σε ένα πειραματικό μοντέλο με πνευμονική υπέρταση μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Το bosentan απέτυχε :
  • να ελαττώσει την πνευμονική υπέρταση
  • να αναστρέψει την υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας
  • να βελτιώσει την συσταλτικότητα της δεξιάς κοιλίας
  • να αναστρέψει την αναδιαμόρφωση και ίνωση του αναπνευστικού επιθηλίου (pulmonary remodelling) καθώς και την περιοριστική διαταραχή του αναπνευστικού συστήματος
Τα ευρήματα της μελέτης αυτής αμφιβητούν ισχυρά το ρόλο των ανταγωνιστών των υποδοχέων της ενδοθηλίνης (ERAs) στην θεραπεία της πνευμονικής υπέρτασης, η οποία παρουσιάζεται δευτεροπαθώς σε συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Φωτογραφία της χρονιάς

Hat tip @ Φωτεινή

Φωτογραφία της χρονιάς...

Η ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη κατά την τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979

Στις 18 Οκτωβρίου 1979 ανακοινώθηκε η βράβευση του Οδυσσέα Ελύτη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο λόγος που εκφώνησε ο ποιητής κατά την τελετή απονομής του βραβείου είναι, πιστεύω, επίκαιρος... ( πηγή )

«Ας μου επιτραπεί, παρακαλώ, να μιλήσω στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας. Επειδή οι ιδιότητες αυτές είναι που καθορίσανε τον χώρο μέσα στον οποίο μου ετάχθη να μεγαλώσω και να ζήσω. Και αυτές είναι που ένιωσα, σιγά-σιγά, να ταυτίζονται μέσα μου με την ανάγκη να εκφρασθώ.
Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στην τέχνη αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και οι αρετές της γλώσσας του. Πολύ περισσότερο όταν οι καιροί είναι σκοτεινοί και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα.
Δεν μιλώ για τη φυσική ικανότητα να συλλαμβάνει κανείς τ’ αντικείμενα σ’ όλες τους τις λεπτομέρειες, αλλά για τη μεταφορική, να κρατά την ουσία τους και να τα οδηγεί σε μια καθαρότητα τέτοια που να υποδηλώνει συνάμα την μεταφυσική τους σημασιολογία.
Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίστηκαν την ύλη οι γλύπτες της Κυκλαδικής περιόδου, που έφτασαν ίσια-ίσια να ξεπεράσουν την ύλη, το δείχνει καθαρά. Όπως επίσης, ο τρόπος που οι εικονογράφοι του Βυζαντίου επέτυχαν από το καθαρό χρώμα να υποβάλλουν το “θείο”.
Μια τέτοια, διεισδυτική και συνάμα μεταμορφωτική, επέμβαση μέσα στην πραγματικότητα επεχείρησε, πιστεύω, ανέκαθεν και κάθε υψηλή ποίηση. Όχι ν’ αρκεστεί στο “νυν έχον”, αλλά να επεκταθεί στο “δυνατόν γενέσθαι”.
Κάτι που, είναι η αλήθεια, δεν εκτιμήθηκε πάντοτε. Ίσως γιατί οι ομαδικές νευρώσεις δεν το επέτρεψαν. Ίσως γιατί ο ωφελιμισμός δεν άφησε τα μάτια των ανθρώπων ανοιχτά όσο χρειάζεται. Η ομορφιά και το φως συνέβη να εκληφθούν άκαιρα ή ανώδυνα. Και όμως. Η διεργασία που απαιτείται για να φτάσει κανείς στο σχήμα του Αγγέλου είναι, πιστεύω πολύ πιο επώδυνη από την άλλη που εκμαιεύει όλων των λογιών τους Δαιμόνους.
Βέβαια υπάρχει το αίνιγμα. Βέβαια υπάρχει το μυστήριο. Αλλά το μυστήριο δεν είναι μια σκηνοθεσία που επωφελείται από τα παιχνίδια της σκιάς και του σκότους για να μας εντυπωσιάσει απλώς. Είναι αυτό που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο και μέσα στο απόλυτο φως. Είναι τότε που προσλαμβάνει την αίγλη εκείνη που ελκύει και που την ονομάζουμε ομορφιά. Την ομορφιά που είναι μια οδός –η μόνη ίσως οδός– προς το άγνωστο μέρος του εαυτού μας, προς αυτό που μας υπερβαίνει. Επειδή αυτό είναι στο βάθος η ποίηση: η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει. Από τα μυριάδες μυστικά σήματα, που μ’ αυτά είναι διάσπαρτος ο κόσμος και που αποτελούν άλλες τόσες συλλαβές μιας άγνωστης γλώσσας, να συνθέσεις λέξεις και από τις λέξεις φράσεις που η αποκρυπτογράφησή τους να σε φέρνει πιο κοντά στην βαθύτερη αλήθεια.
Πού λοιπόν βρίσκεται σε έσχατη ανάλυση η αλήθεια; Στην φθορά και στον θάνατο που διαπιστώνουμε κάθε μέρα γύρω μας ή στη ροπή που μας ωθεί να πιστεύουμε ότι αυτός ο κόσμος είναι ακατάλυτος και αιώνιος; Είναι φρόνιμο ν’ αποφεύγουμε τις μεγαλεπήβολες εκφράσεις, το ξέρω. Οι κατά καιρούς κοσμολογικές θεωρίες τις χρησιμοποίησαν, ήρθαν σε σύγκρουση, ακμάσανε, πέρασαν. Η ουσία όμως έμεινε, μένει. Και η ποίηση, που εγείρεται στο σημείον όπου ο ορθολογισμός καταθέτει τα όπλα του για να τ’ αναλάβει εκείνη και να προχωρήσει μέσα στην απαγορευμένη ζώνη, ελέγχεται να είναι ίσια-ίσια εκείνη που προσβάλλεται λιγότερο από τη φθορά. Διασώζει σε καθαρή μορφή τα μόνιμα, τα βιώσιμα στοιχεία που καταντούν δυσδιάκριτα μέσα στο σκότος της συνείδησης όπως τα φύκια μέσα στους βυθούς των θαλασσών.
Να γιατί μας χρειάζεται η διαφάνεια. Για να διακρίνουμε τους κόμπους στο νήμα που μέσ’ από τους αιώνες τεντώνεται και μας βοηθεί να σταθούμε όρθιοι πάνω σ’ αυτή τη γη.
Από τον Ηράκλειτο έως τον Πλάτωνα και από τον Πλάτωνα έως τον Ιησού διακρίνουμε αυτό το “δέσιμο”, που φτάνει κάτω από διάφορες μορφές ώς τις ημέρες μας και που μας λέει περίπου το ίδιο: ότι εντός του κόσμου τούτου εμπεριέχεται και με τα στοιχεία του κόσμου τούτου ανασυντίθεται ο άλλος κόσμος, ο “πέραν” η δεύτερη πραγματικότητα η υπερτοποθετημένη επάνω σ’ αυτήν όπου παρά φύσιν ζούμε. Είναι μια πραγματικότητα που τη δικαιούμαστε και που από δική μας ανικανότητα δεν αξιωνόμαστε.
Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε εποχές υγιείς το κάλλος ταυτίσθηκε με το αγαθόν και το αγαθόν με τον Ήλιο. Κατά το μέτρο που η συνείδηση καθαίρεται και πληρούται με φως, τα μελανά σημεία υποχωρούν και σβήνουν αφήνοντας κενά που –όπως ακριβώς στους φυσικούς νόμους– τα αντίθετά τους έρχονται να πληρώσουν τη θέση τους.
Κι αυτό, με τέτοιον τρόπο που τελικά το δημιουργημένο αποτέλεσμα να στηρίζεται και στις δύο πλευρές, θέλω να πω στο “εδώ” και στο “επέκεινα”. Ο Ηράκλειτος δεν είχε ήδη μιλήσει για μιαν “εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίην”; Εάν είναι ο Απόλλων ή η Αφροδίτη, ο Χριστός ή η Παναγία, που ενσαρκώνουν και προσωποποιούν την ανάγκη να δούμε υλοποιημένο εκείνο που σε ορισμένες στιγμές διαισθανόμαστε, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αναπνοή της αθανασίας που μας επιτρέπουν. Η ποίηση οφείλει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πέραν από συγκεκριμένα δόγματα, να επιτρέπει αυτή την αναπνοή.
Πώς να μην αναφερθώ εδώ πέρα στον Φρειδερίκο Χαίλντερλιν, τον μεγάλο ποιητή που με το ίδιο πνεύμα εστράφηκε προς τους Θεούς του Ολύμπου και προς τον Ιησού; Η σταθερότητα που έδωσε σ’ ένα είδος οράματος είναι ανεκτίμητη. Και η έκταση που μας αποκάλυψε, μεγάλη. Θα έλεγα τρομακτική. Αυτή άλλωστε είναι που τον έκανε, όταν μόλις ακόμη άρχιζε το κακό που σήμερα μας πλήττει, ν’ ανακράξει: Wozu Dichter in dürftiger Zeit!
Οι καιροί, φευ, εστάθηκαν ανέκαθεν για τον άνθρωπο dürftiger. Αλλά και η ποίηση ανέκαθεν λειτουργούσε. Δύο φαινόμενα προορισμένα να συνοδεύουν την επίγεια μοίρα μας και που το ένα τους αντισταθμίζει το άλλο. Πώς αλλιώς. Αφού και η νύχτα και τ’ άστρα εάν μας γίνονται αντιληπτά είναι χάρη στον ήλιο.
Με τη διαφορά ότι ο ήλιος, κατά τη ρήση του αρχαίου σοφού, εάν υπερβεί τα μέτρα καταντά “ύβρις”. Χρειάζεται να βρισκόμαστε στη σωστή απόσταση από τον ηθικόν ήλιο, όπως ο πλανήτης μας από τον φυσικόν ήλιο, για να γίνεται η ζωή επιτρεπτή. Μας έφταιγε άλλοτε η αμάθεια. Σήμερα μας φταίει η μεγάλη γνώση. Δεν έρχομαι μ’ αυτά που λέω να προστεθώ στην μακρά σειρά των επικριτών του τεχνικού μας πολιτισμού. Μια σοφία παλαιή όσο και η χώρα που μ’ εξέθρεψε, μ’ εδίδαξε να δέχομαι την εξέλιξη, να χωνεύω την πρόοδο μαζί με όλα της τα παρεπόμενα, όσο δυσάρεστα και αν μπορεί να είναι αυτά.
Τότε όμως η ποίηση; Τι αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία; Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση. Και ακριβώς, η εφετινή απόφασή σας να τιμήσετε στο πρόσωπό μου την ποίηση μιας μικρής χώρας δείχνει σε πόσο αρμονική ανταπόκριση βρίσκεστε με την χαριστική αντίληψη της τέχνης, την αντίληψη ότι η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών.
Είναι, το ξέρω, άτοπο ν’ αναφέρεται κανείς σε προσωπικές περιπτώσεις. Και ακόμη πιο άτοπο να παινά το σπίτι του. Είναι όμως κάποτε απαραίτητο, στο βαθμό που αυτά βοηθούν να δούμε πιο καθαρά μιαν ορισμένη κατάσταση πραγμάτων. Και είναι σήμερα η περίπτωση.
Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. – χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας. Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν’ αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση.
Η σφαίρα που σχηματίζει η νέα ελληνική ποίηση έχει, θα μπορούσε να πει κανείς, όπως κάθε σφαίρα δύο πόλους: τον βόρειο και τον νότιο. Στον ένα τοποθετείται ο Διονύσιος Σολωμός που από την άποψη της εκφραστικής επέτυχε –προτού υπάρξει ο Mallarmé στα ευρωπαϊκά γράμματα– να χαράξει με άκρα συνέπεια και αυστηρότητα την αντίληψη της καθαρής ποίησης με όλα της τα παρεπόμενα: να υποτάξει το αίσθημα στη διάνοια, να εξευγενίσει την έκφραση και να δραστηριοποιήσει όλες τις δυνατότητες του γλωσσικού οργάνου προς την κατεύθυνση του θαύματος. Στον άλλο πόλο, τοποθετείται ο Κ.Π. Καβάφης, αυτός που παράλληλα με τον T.S. Eliot έφτασε στην άκρα λιτότητα, στη μεγαλύτερη δυνατή εκφραστική ακρίβεια, εξουδετερώνοντας τον πληθωρισμό στη διατύπωση των προσωπικών του βιωμάτων.
Ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους κινήθηκαν οι μεγάλοι μας άλλοι ποιητές, ο Ανδρέας Κάλβος, ο Κωστής Παλαμάς, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιώργος Σεφέρης, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο προς το έν ή το άλλο από τα δύο άκρα. Αυτή είναι μια πρόχειρη και όσο γίνεται πιο σχηματική χαρτογράφηση του νεοελληνικού ποιητικού λόγου. Το πρόβλημα για μας που ακολουθήσαμε ήταν να επωμιστούμε τα υψηλά διδάγματα που μας κληροδότησαν και, ο καθένας με τον τρόπο του, να τ’ αρμόσουμε πάνω στη σύγχρονη ευαισθησία. Πέραν από τα όρια της τεχνικής, οφείλαμε να φτάσουμε σε μια σύνθεση που από το ένα μέρος ν’ αναχωνεύει τα στοιχεία της ελληνικής παράδοσης και από το άλλο να εκφράζει τα κοινωνικά και ψυχολογικά αιτήματα της εποχής μας. Με άλλα λόγια, να φτάσουμε να προβάλλουμε τον τύπο του “Ευρωπαίου-Έλληνα”. Δεν μιλώ για επιτυχίες, μιλώ για προσπάθειες. Οι κατευθύνσεις είναι που έχουν σημασία για τον μελετητή της λογοτεχνίας.
Πώς όμως ν’ αναπτυχθούν οι κατευθύνσεις αυτές ελεύθερα, όταν οι συνθήκες της ζωής είναι στις ημέρες μας εξοντωτικές για τον δημιουργό; Και πώς να διαμορφωθεί η πνευματική κοινότητα όταν οι φραγμοί των γλωσσών ορθώνονται αξεπέραστοι; Σας γνωρίζουμε και μας γνωρίζετε από το 20 ή έστω το 30% που απομένει ύστερα από την μεταγλώτισση. Ειδικά εμείς όλοι, όσοι κρατάμε από μια συγκεκριμένη παράδοση και αποβλέπουμε στα θαύματα του λόγου, στον σπινθήρα που τινάζουν εκάστοτε δύο λέξεις κατάλληλα τοποθετημένες, παραμένουμε βουβοί, αμετάδοτοι. Πάσχουμε από την έλλειψη μιας κοινής γλώσσας. Και ο αντίκτυπος απ’ αυτή την έλλειψη –αν ανεβούμε την κλίμακα– σημειώνεται ακόμη και στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της κοινής μας πατρίδας, της Ευρώπης.
Λέμε, και το διαπιστώνουμε κάθε μέρα, ότι ζούμε σ’ ένα χάος ηθικό. Κι αυτό, τη στιγμή που ποτέ άλλοτε η κατανομή των στοιχείων της υλικής μας ύπαρξης δεν έγινε με τόσο σύστημα, τόση στρατιωτική θα έλεγα τάξη, τόσον αδυσώπητο έλεγχο. Η αντίφαση είναι διδακτική. Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο ατροφεί. Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούν σε ενιαία μονάδα οι λαοί της Ευρώπης, προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη του πολιτισμού μας. Οι αξίες μας, ούτε αυτές δεν αποτελούν μια γλώσσα κοινή.
Για τον ποιητή –μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά είναι αληθές– η μόνη κοινή γλώσσα που αισθάνεται να του απομένει είναι οι αισθήσεις. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο τρόπος που αγγίζονται δύο σώματα δεν άλλαξε. Μήτε οδήγησε σε καμιά σύγκρουση όπως οι εικοσάδες των ιδεολογιών που αιματοκύλισαν τις κοινωνίες μας και μας άφησαν με αδειανά χέρια.
Όμως όταν μιλώ για αισθήσεις δεν εννοώ το προσιτό, πρώτο ή δεύτερο, επίπεδό τους. Εννοώ το απώτατο. Εννοώ τις “αναλογίες των αισθήσεων” στο πνεύμα. Όλες οι τέχνες μιλούν με ανάλογα. Μια οσμή μπορεί να είναι ο βούρκος ή η αγνότητα. Η ευθεία γραμμή ή η καμπύλη, ο οξύς ή ο βαθύς ήχος, αποτελούν μεταφράσεις κάποιας οπτικής ή ακουστικής επαφής. Όλοι μας γράφουμε καλά ή κακά ποιήματα κατά το μέτρο που ζούμε και διανοούμαστε με την καλή ή την κακή σημασία του όρου. Μια εικόνα πελάγους από τον Όμηρο φτάνει άθικτη ώς τις ημέρες μας. Ο Rimbaud την αναφέρει σαν mer mêlée au soleil και την ταυτίζει με την αιωνιότητα. Ένα κορίτσι που κρατάει ένα κλώνο μυρτιάς από τον Αρχίλοχο επιβιοί σ’ έναν πίνακα του Matisse και μας καθιστά πιο απτή την αίσθηση, τη μεσογειακή, της καθαρότητας.
Εδώ αξίζει να σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και μία παρθένος της βυζαντινής εικονογραφίας, δεν διαφέρει πολύ. Παρά ένα κάτι ελάχιστο, συχνά, το εγκόσμιο φως γίνεται υπερκόσμιο και τανάπαλιν. Μια αίσθηση που μας δόθηκε από τους αρχαίους και μια άλλη από τους μεσαιωνικούς έρχονται να γεννήσουν μια τρίτη που τους μοιάζει όπως το παιδί στους γεννήτορές του.
Μπορεί η ποίηση ν’ ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόμο; Οι αισθήσεις μέσ’ απ’ τον αδιάκοπο καθαρμό τους να φτάσουν στην αγιότητα; Τότε η αναλογία τους θα επαναστραφεί επάνω στον υλικό κόσμο και θα τον επηρεάσει.
Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους dürftiger, είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας παρ’ όλ’ αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.»

Πρώιμη ανίχνευση του εμφυσήματος στους καπνιστές

Πηγή : American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine
Διαθέσιμο το πλήρες κείμενο της εργασίας (εναλλακτική διεύθυνση εδώ) !
Τα επίπεδα στο πλάσμα του αίματος μικρομοριακών ουσιών (endothelial microparticles, EMPs) οι οποίες προέρχονται από την απόπτωση (τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο) των ενδοθηλιακών κυττάρων των πνευμονικών τριχοειδών (των κυττάρων που επαλείφουν το τοίχωμα των μικρών αγγείων του πνεύμονα) είναι αυξημένα σε καπνιστές με πρώιμες εμφυσηματικές βλάβες.

Για τον εντοπισμό των ασθενών αυτών οι μελετητές διενήργησαν σπιρομέτρηση και μελέτη της διαχυτικής ικανότητας του πνεύμονα. Η δεύτερη αυτή εξέταση είναι πιο ευαίσθητη από τη σπιρομέτρηση στην ανίχνευση των πρώιμων εμφυσηματικών βλαβών στους καπνιστές, με προεξάρχουσα την καταστροφή και συνένωση των κυψελίδων (όπου κυρίως επιτελείται η ανταλλαγή των αερίων, δηλαδή η αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα και η πρόσληψη του οξυγόνου).

Οι μελετητές βρήκαν ότι τα επίπεδα των EMPs είναι ελαφρά αυξημένα σε καπνιστές με φυσιολογική σπιρομέτρηση και διαχυτική ικανότητα σε σχέση με υγιείς μη καπνιστές. Ωστόσο, τα επίπεδα  των EMPs είναι ιδιαιτέρως υψηλά σε καπνιστές με φυσιολογική σπιρομέτρηση αλλά ελαττωμένη διαχυτική ικανότητα.

Η δημιουργία του εμφυσήματος σχετίζεται τουλάχιστον σε ένα βαθμό, στα αρχικά στάδιά του με την απόπτωση του ενδοθηλίου των πνευμονικών τριχοειδών. Ο προσδιορισμός της συγκέντρωσης των EMPs στο πλάσμα μπορεί να αποτελέσει έναν προσιτό και ασφαλή τρόπο για την ανίχνευση των καπνιστών με πρώιμες εμφυσηματικές βλάβες, εναλλακτικά της αξονικής τομογραφίας του θώρακα, η οποία προϋποθέτει την ακτινοβόληση του καπνιστή και δεν έχει σταθερά ποσοστά επιτυχίας. Ο εντοπισμός των καπνιστών αυτών έχει ιδιαίτερη σημασία για την έγκαιρη εφαρμογή θαραπευτικών παρεμβάσεων (και κυρίως τη διακοπή καπνίσματος) και την ανάσχεση των μη αναστρέψιμων βλαβών του πνεύμονα.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Σε φάση ύφεσης το επιδημικό κύμα της εποχικής γρίπης

Πηγή : Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.)
Τελευταία ενημέρωση : Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Μέχρι την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011 (ώρα: 15:00) έχουν καταγραφεί 355 σοβαρά κρούσματα γρίπης, εργαστηριακά επιβεβαιωμένα, για τα οποία απαιτήθηκε νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Η μέση ηλικία των ασθενών είναι 50,6 έτη.

Μέχρι την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011 (ώρα: 15:00) έχουν καταγραφεί 149 θάνατοι σε ασθενείς με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη διάγνωση της γρίπης.

Τα στελέχη του ιού της γρίπης τα οποία έχουν απομονωθεί στα Εργαστήρια Αναφοράς Γρίπης περιλαμβάνονται στο φετινό τριδύναμο εμβόλιο έναντι της γρίπης.

Το επιδημικό κύμα της γρίπης βρίσκεται στην Ελλάδα σε φάση ύφεσης όπως προκύπτει από :
  • την εκτίμηση του αριθμού των κρουσμάτων γριπώδους συνδρομής
  • τον αριθμό των ασθενών με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη διάγνωση της γρίπης οι οποίοι εισήχθησαν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας
  • τον αριθμό των θανάτων σε ασθενείς με εργαστηριακά επιβεβαιωμένη διάγνωση της γρίπης


Κλικ στο διάγραμμα για μεγέθυνσή του